Kaikoura

Zondagmorgen en we begonnen de dag weer met een stralend blauwe hemel.  Ik ga dit niet te luid roepen, maar we hebben blijkbaar echt geluk met het weer.  Telkens ze ergens slecht weer voorspellen komen wij daar een dag later aan als het stralend weer is.  Hopelijk blijven de weergoden ons goed gezind…

180 kilometer tot Kaikoura was niet ver.  Eens aangekomen in ons hotelletje hier en na een kleine hap gegeten te hebben besloten we om al een deel van de route te doen die we overmorgen rijden, maar dan moeten we een Ferry halen in Picton en hebben we weinig tijd om op ons gemakske rond te kijken op die weg.  Die trouwens beschreven wordt als één van de mooiste Coastal drives. 

En de weg is inderdaad echt wel mooi en het weer hielp natuurlijk ook wel.  We rijden langs de kust, knal langs de zee op de meeste plaatsen.  De zee is ruw, de kust rotsachtig met soms een zwart zand of grind strand.  Maar de belangrijkste bezienswaardigheden zijn de zeehonden.  Op verschillende plaatsen liggen ze op de rotsen of op de kust, er zijn dan uitkijkpunten en we zien echt heel veel zeehonden.  Op één plaats is er een heel grote kolonie en daar komen de jonge zeehonden zelfs tot bij de mensen (of is het omgekeerd….) in alle geval niet echt veilig want die beestjes zien er wel schattig uit, ze kunnen aanvallen….

Hoogtepunt van de dag, spelende zeehondenpups onder een waterval.  Een pad leidde zo’n 300 meter het bos in langs een bergrivier .  Aan het einde van dit pad een waterval met een poel en daarin jonge zeehondenpups.  Het zijn de pups die vorige lente geboren werden en die hier de winter doorbrachten om zich te beschermen tegen de gure oceaan, de ouders gaan elke dag op visvangst, de pups vermaken zich in de poel onder de waterval.  Ze buitelen en springen en vechten met elkaar echt keigrappig.  Ik had er nog nooit van gehoord dat zeehonden zelf 300 meter stroomopwaarts gaan naar een zoetwaterrivier.  Het was echt idyllisch plekje en doordat het al later op de dag was waren we hier helemaal alleen met de zeehonden.  

Onze dag ging weer veel te snel voorbij.  We hebben zelfs nog geen tijd gehad om Kaikoura zelf te verkennen, dat gaat iets voor morgen worden dus.