Van Nelson naar Hokitika

Het eerste wat we vanmorgen gedaan hebben is onze reisplanning aangepast.  Dankzij onze hotelhost wisten we dat de weg die we van plan waren morgen te volgen niet open zou zijn.  Haast Pas is afgesloten wegens modderstromen, overstromingen en vallende rotsen.  Men probeerde de weg overdag open te houden en ’s nachts opruimwerken te doen, maar door het aanhoudende slechte weer blijft de pas voorlopig gesloten.  Een tijdje geleden verongelukten hier twee toeristen die in zo’n slijkstroom terecht gekomen waren en men wil geen risico’s nemen.

Gelukkig dat onze host ons dit vertelde, anders waren we voor niks het hele stuk gereden en hadden we gewoon moeten terugdraaien en waar we dan geëindigd waren zou er niet goed uitgezien hebben want er is maar één weg en terugkeren zou heel veel tijd in beslag genomen hebben. 

Gevolg echter nu is dat we Franz Jozef gletsjer gaan missen en ook het bezoek aan het White Heron reservaat waar we de broedplaats van de witte reiger zouden bezoeken.

We hebben dus ons hotel in Franz Jozef geannuleerd en een nieuw boeking gemaakt voor Christchurch waar we dus een dag extra naartoe gaan.

Na al  dat geregel begonnen we aan onze tocht van vandaag.

Het was een prachtige rit die we deden over de Alpen van hier tot aan de zee, daarna langs de Westkust tot Hokitika.

Ons eerste bezoek was aan de Swinging Bridge iets buiten Murchison. Het is een hangbrug van 110m over de Buller River. 

Swinging Bridge

Er over lopen is al een heel gedoe omdat dat ding meeveert en meebeweegt.  Aan de andere kant van de rivier maakten we een wandeling door een gebied waar een zware aardbeving de aardoppervlakte 5 meter omhoog geduwd had, de plooilijn was duidelijk zichtbaar.  Terug konden we ofwel weer over de brug of met een zip-line, we hebben toch maar voor de brug gekozen…

Hier maakten we ook kennis met ons dier van de dag.  Vanaf nu gaan we de Wekko overal tegenkomen.  Het is een wilde kip-achtige vogel.  Hij leeft op de grond, kan niet vliegen dus en is helemaal niet mensenschuw.  Hij komt precies altijd zien wat we gaan doen…Hij lijkt op een kiwi, maar zijn bek is korter, en zijn pluimen zijn gladder.  Als ze lopen lijken ze op een road runner in ’t dik, echt grappig.

Weko

Verder naar de zeehondenkolonie nabij Westport.

Prachtige setting aan de ruwe oceaan.  Het was een beetje mistig en regenachtig maar dit stoorde ons niet, wel spijtig dat er niet veel zeehonden thuis waren toen we daar aankwamen.

Derde stop van de dag waren de Pancake rocks. 

Pancake Rocks

Het is een rotsformatie langs de oceaan.  Het lijkt alsof er pannenkoeken op elkaar gestapeld zijn.  Dit was echt wel een indrukwekkende plaats.  Tussen de rotsen zijn er gaten en daarin spoelde de oceaan grote golven die dan tegen de rotswanden gesmeten werden met donderend geluid en terug omhoog gespoten.

We hadden een mooie dag, eerst zeer zonnig met 20°, later in de bergen wat vallende mist en een beetje regen en daarna was het precies na elke berg waar we over reden ander weer, dan weer zon, dan weer regen maar op de belangrijkste momenten zoals tijdens de wandeling langs Pancake rocks was het droog.

Het was laat toen we in ons hotelletje hier aankwamen, we hebben hier in het dorpje niets meer kunnen doen dan gaan eten.  Morgenvroeg hopelijk als het niet te slecht weer is, eens langs het strand wandelen want dat is hier vlakbij, we horen de zee.

Binnenkort ga ik wel eens een paar fotootjes plaatsen, momenteel is dat wat moeilijk omdat het internet nogal beperkt is en foto’s plaatsen neemt nogal wat MB in.